માણસ નામે મીંડું થઇ ને પાડું છું હું રાત

સાંજ પડે ને પાંપણ નાં પારેવા થાકે
આંખ મીચું ત્યાં સળવળ થાતી સપનાઓ ની જાત
માણસ નામે મીંડું થઇ ને પાડું છું હું રાત

અંધારાની ઘટના જેવું એક અડાબીડ જંગલ ભાસે
ચારેબાજુ કરતુ ભીસંભીસ
આંખો નાં આ ખાબોચિયામાં ખળખળ થાતી ઉભરાતી જો
ગળા વચોવચ રૂંધાતી કોઈ ચીસ
છાતીમાં હું સંઘરી રાખું શ્વાસો ની બસ ઘાત

ગામ વચોવચ રેતીનાં એક ઢગલા માફક ઉભો રહું ત્યાં
મળતી તારા પગલાઓ ની છાપ
સ્થિર બનીને જોયા કરવી આવન જાવન એક હરફ
ના ઉચ્ચરવાનો આ તે કેવો શાપ

નહીતર હુંયે અપન બેના કેટલા ગીતો ગાત


--નિખિલ જોશી