navigujarati kavita
Wednesday, April 8, 2015
Saturday, April 4, 2015
Tuesday, March 17, 2015
Thursday, March 12, 2015
Wednesday, March 4, 2015
Saturday, January 24, 2015
My column MOOD MANTRA
My column MOOD MANTRA starts from Jan. 25, 2015 in SARDAR GURJARI
http://sardargurjari.com/visitor/epaper/epaper.aspxTuesday, December 16, 2014
Kaagal No Dariyo Ne Akshar Ni Hodi by Nikhil Joshi Released at Ahmedabd
Kaagal No Dariyo Ne Akshar Ni Hodi (Gujarati Poetry Collection) by Nikhil Joshi
Published by: Rannade Prakashan, Ahmedabad
Book Launched by: Shree Harsh Brahmabhatt & Shree Chinu Modi
Event organized by: Shabdashree
Compering: Hardwar Goswami
Music Track of the Title Song Launched by My Parents:
Shree Devprasad Joshi & Shrimati Usha Joshi
Event followed by Poetry Recital by:
Shree Harsh Brahmbhatt, Shree Chinu Modi,
Shree Devprasad Joshi, Hardwar Goswami, Dr. Ashok Chavda,
Chandresh Makwana, Manish Pathak, Kanaiyalal Bhatt, Ramesh Thakkar,
Vinay Dave, Raksha Shukla and Nikhil Joshi
Date: Dec. 14, 2014 Time: 06:00 p.m.
Venue: Gujarati Sahitya Parishad, Ahmedabad
Monday, December 8, 2014
Friday, July 20, 2012
Saturday, March 24, 2012
Saturday, February 11, 2012
માણસ નામે મીંડું થઇ ને પાડું છું હું રાત
સાંજ પડે ને પાંપણ નાં પારેવા થાકે
આંખ મીચું ત્યાં સળવળ થાતી સપનાઓ ની જાત
માણસ નામે મીંડું થઇ ને પાડું છું હું રાત
અંધારાની ઘટના જેવું એક અડાબીડ જંગલ ભાસે
ચારેબાજુ કરતુ ભીસંભીસ
આંખો નાં આ ખાબોચિયામાં ખળખળ થાતી ઉભરાતી જો
ગળા વચોવચ રૂંધાતી કોઈ ચીસ
છાતીમાં હું સંઘરી રાખું શ્વાસો ની બસ ઘાત
ગામ વચોવચ રેતીનાં એક ઢગલા માફક ઉભો રહું ત્યાં
મળતી તારા પગલાઓ ની છાપ
સ્થિર બનીને જોયા કરવી આવન જાવન એક હરફ
ના ઉચ્ચરવાનો આ તે કેવો શાપ
નહીતર હુંયે અપન બેના
કેટલા ગીતો ગાત સાંજ પડે ને પાંપણ નાં પારેવા થાકે
આંખ મીચું ત્યાં સળવળ થાતી સપનાઓ ની જાત
માણસ નામે મીંડું થઇ ને પાડું છું હું રાત
અંધારાની ઘટના જેવું એક અડાબીડ જંગલ ભાસે
ચારેબાજુ કરતુ ભીસંભીસ
આંખો નાં આ ખાબોચિયામાં ખળખળ થાતી ઉભરાતી જો
ગળા વચોવચ રૂંધાતી કોઈ ચીસ
છાતીમાં હું સંઘરી રાખું શ્વાસો ની બસ ઘાત
ગામ વચોવચ રેતીનાં એક ઢગલા માફક ઉભો રહું ત્યાં
મળતી તારા પગલાઓ ની છાપ
સ્થિર બનીને જોયા કરવી આવન જાવન એક હરફ
ના ઉચ્ચરવાનો આ તે કેવો શાપ
--નિખિલ જોશી
Friday, October 14, 2011
સત્યમેવ જયતે
સત્ય તો જાણે શીંગ ના ફોતરા
ચાવીને થૂંકી દીધેલ પાન ની પિચકારી જેવું
બીડી ફૂંકીને ઉડાડી દીધેલ ધુમાડા જેવું
નફફટ નઘરોળ એક ભૂંડ
બીજા ની વિષ્ટા ચાટતું ફરતું એ જનાવર
એના પગ ના પાછલા હિસ્સા થી દીવાલ પર
ઉડેલા કાદવ જેવું સત્ય
છેક હાડકા ના પોલાણ સુધી ચૂંથી ચાંટીને
ફેકી દીધેલ માંસ ના ટુકડા સમું સત્ય
જર્જરીત ચીથરા માંથી ડોકા કાઢતા
અંગો ને પણ નખ વડે નોચતા
પડેલા ઉજરડા સમાન સત્ય
ગામના ઉકરડે શ્વાન દ્વારા કરાતી
ખેચતાણ માં લીરેલીરા થતા
કચરા જેવું સત્ય
દલાલ અને ગ્રાહક ના સોદા માં વેચાતા
લોહી અને શ્વાસ ની બાદબાકી સમું સત્ય
રોશની થી ચમકતા શહેર ના અંધારે ખૂણે
લૂંટાતી આબરૂ જેવું અદ્દલ સત્ય
ભૂખ થી ટળવળતા પેટ માં
પાંસળીઓ વચ્ચે રિબાતી લાચારી જેવું સત્ય
બધી તૈયારી થઇ ગઈ છે આઘા ખસો
ટોળે ના વળો, શોર ના મચાવો
આ તો ખાલી એક નવું પાટિયું ચિતરાવીને
અહી મુકવાનું છે એની બબાલ છે
થઇ જશે શાંતિ થી કામ
લાગી જશે પાટિયું
ઘણા ચિત્રકારો અહી ભેગા થશે
એમાં ખાલી એટલુજ લખવાનું છે પાટિયા પર કે
સત્યમેવ જયતે
ખરેખર સાલું ઘણું ગજબ છે
આટલી અમથી વાતમાંતો
વાત વાતમાં કેટલા લોકો ભેગા થઇ ગયા !!!
--નિખિલ જોષી
joshinikhil2007@gmail.com
Thursday, October 13, 2011
Guj Poem
પતંગિયા ની ટોળી
શ્વાસ ની સાથે સાથે
ઉડાઉડ કરતા પતંગિયાઓ ની એક ટોળી
વારે વારે બેસીને ઓશીકે
નીંદર ને ગામ ઘર બનાવે
ધૂળ ના એક બગીચા માં
છાતીએ વળગાડી એમને
સમજાવું ઘણું, કરગરું ઘણું
પણ માને તો ને !
છાનામાના આવી આ પતંગિયા
રોપે છે તારી સુવાસ મારા શ્વાસ માં
ગામ ને ચોરે જઈને
વડલા નીચે ભેગા થઈને બેઠેલા
ગામલોકો ની વચ્ચે જઈને
કરે છે પાંખો નો પમરાટ
ને પછી આખાય ગામ માં
સંચરતો સળવળાટ
ઘર ની ઘરડી દિવાલો પર ઊંઘતા અરીસા ને
ખબર ના પડે એમ લપાતો
નીકળી જાઉં હું ઘર ની બહાર
ને તોય આંગણા માં આડે આવી ને ઊભતી
ઉંબર ની એક ચીસ
ફળિયું આમ ફેંદી ફેંદી ભૂસવા મથતો
પતંગિયા ના પગલા ની છાપ
પાછો વળું ત્યાં થી જ.
અગાશી ની કોરે થી ડોકા કાઢતો ચંદ્ર
મારી બારીએ ઉગેલા અંધારા ને ચીડવે
બારણા ની તિરાડ માંથી અંદર પ્રવેશવા
હાથાપાઈ કરતો પવન પણ મોડી રાતે
મારી બારીએ ઉગેલા અંધારા ને ચીડવે
બારણા ની તિરાડ માંથી અંદર પ્રવેશવા
હાથાપાઈ કરતો પવન પણ મોડી રાતે
થાકીને ઓસરી માં આડો પડતો
દિવાલ ને પેલેપાર અંદર હું
પગથી માથા લગ ચાદર તાણીને
ટેરવે ઉપસેલા તારા સ્પર્શને સંતાડતો
બારણા પર લટકતી સાંકળ ને તાકતો
સૂર્ય આળસ મરડી ઉઠે એની રાહ જોતો
સવારે જાત એકઠી કરી
પગ માંડુ આંગણથી આગળ નીકળતી
ઘાસ ઊગેલ કેડી પર
ને અહી પણ ફરી હજી પાછી
એનીએજ પતંગિયા ની ટોળી
મારા ખિસ્સા માં આવી ને બેસે
ને ઉગે છે પાંખ મારા પગ ને જાણે
તારી કને ઉડીને આવવા માટે.
દિવાલ ને પેલેપાર અંદર હું
પગથી માથા લગ ચાદર તાણીને
ટેરવે ઉપસેલા તારા સ્પર્શને સંતાડતો
બારણા પર લટકતી સાંકળ ને તાકતો
સૂર્ય આળસ મરડી ઉઠે એની રાહ જોતો
સવારે જાત એકઠી કરી
પગ માંડુ આંગણથી આગળ નીકળતી
ઘાસ ઊગેલ કેડી પર
ને અહી પણ ફરી હજી પાછી
એનીએજ પતંગિયા ની ટોળી
મારા ખિસ્સા માં આવી ને બેસે
ને ઉગે છે પાંખ મારા પગ ને જાણે
તારી કને ઉડીને આવવા માટે.
Monday, March 28, 2011
Saturday, October 30, 2010
Monday, October 25, 2010
my video of a translation project
Original English poem by Ray Hearne
Gujarati Translation by Falguni Bharteeya
Music, Recitation and Sung by Nikhil Joshi
Video created by Nikhil Joshi
Friday, May 7, 2010
Subscribe to:
Posts (Atom)